De Raad van State plaatst kritische kanttekeningen bij de verhoging van de drempel van 2 naar 5% in de Omgevingswet.. Ten eerste wijkt de wetgever hiermee af van de algemene, nog niet in werking getreden nadeelcompensatieregeling in de Algemene wet bestuursrecht (titel 4.5 Awb). Ten tweede biedt de verhoging van de drempel van 2% (de huidige planschaderegeling) niet zozeer de voorspelbaarheid van het verzoek om nadeelcompensatie. Wel is duidelijk dat bereikt wordt dat verzoeken tot 5% waardevermindering niet worden vergoed. Lees verder het Advies van de Raad van State, W14.17.0918/IV, 22 december 2018.
Kritische kanttekeningen Raad van State bij drempel nadeelcompensatie (#nadeelcompensatie)31/12/2018
Het Schadeschap luchthaven Schiphol verbeurt 38 dwangsommen wegens niet tijdig beslissen op bezwaren tegen besluiten op aanvragen. Opvallend zijn de verweren van het Schadeschap. De Afdeling stelt het Schadeschap in het ongelijk. Lees verder: ABRvS 19 december 2018, ECLI:NL:RVS:2018:4193).
Rijkswaterstaat heeft de beleidsregels nadeelcompensatie gewijzigd. De gewijzigde beleidsregels treden per 1 januari 2019 in werking. Lees verder: het besluit van de Minister Infrastructuur en Waterstaat van 11 december 2018, Stcr. 2018, nr. 66154.
Op 5 december 2018 heeft de Afdeling een interessante uitspraak gedaan inzake nadeelcompensatie. Daarbij gaat het om de vraag of de afsluiting van een inrit voor een tankstation voorzienbaar was, toen het tankstation besloot hierin te investeren. Ja, volgens de Minister. Wat valt mij op? De minister beoordeelt de voorzienbaarheid niet zelf. De kwestie wordt voorgelegd aan een externe deskundigencommissie. erwijl het vaste rechtspraak is dat voorzienbaarheid geen specialistische kennis vereist. De adviescommissie is van oordeel dat het tankstation de afsluiting van de inrit had kunnen voorzien. Het verzoek om nadeelcompensatie wordt afgewezen. In beroep en hoger beroep wordt de minister teruggefloten. Het blijkt dat geen sprake was van voorzienbaarheid. De minister moet de zaak opnieuw beoordelen. Hoezo finale geschillenbeslechting? Zie verder: ABRvS 5 december 2018, ECLI:NL:RVS:2018:3938.
De Afdeling heeft te kennen gegeven niet meer een vergoeding van 75 euro per uur te hanteren. Dat is het forfaitair tarief dat men veelal aantreft in de Afdelingsrechtspraak bij deskundigenvergoeding in bezwaar en (hoger) beroep. Het Besluit tarieven in strafzaken 2003 schrijft een uurtarief van 121,95 euro voor. Er is dus geen rechtvaardiging voor het forfaitair tarief van 75 euro per uur. Dit is ook van belang voor gemeenten en andere overheden. Zij (lees: de adviescommissies) hanteren regelmatig een tarief van 75 euro per uur onder verwijzing naar de Afdelingsrechtspraak.
|
Archieven
Oktober 2020
Categories |
RSS-feed